چیزی که در اکثریت دولت تحریک می شود. یادداشت پائولا ساکی
هیچ بحران دولتی، همانطور که انریکو لتا هشدار داده بود، در حالی که نامی از جوزپه کونته (که کارلو کالندا آن شب او را سرزنش کرد) نمی توانست "کل جهان را شوکه کند"، اما در اکثریت آن چریکی است. بین نخست وزیر سابق، رهبر پنتاستلاتو و متحد Pd. به نظر نمی رسد این پرونده که "میدان وسیع" را با ستاره شمالی آتلانتیک لتا محدود می کند، با رای موافق سنا به فرمان اوکراین، پس از میانجیگری وزیر دفاع لورنزو گوئرینی و حزب دموکرات (به 2 رسید) پایان یابد. درصد هزینه های نظامی در سال 2028، 4 سال کاهش یافته است).
کونته می گوید: "ما شاخه حزب دمکرات نخواهیم بود". و ارواح خاصی بیشتر و بیشتر شکل می گیرند که باعث می شود برخی از نمایندگان حزب دموکرات بگویند: "نکته این است که کونته، رهبری جنبشی در دشواری، که خطر صدور گواهینامه توسط دولت ها را تهدید می کند، تصمیم خود را گرفته است که از ما رای بدزدد و به ماهیگیری برود. در نواحی ما کمتر متقاعد به خط قاطعانه آتلانتیک لتا و در تضادهای لتا هستیم.
شخصی، مانند معاون Pd، رئیس سابق حزب، ماتئو اورفینی، به وضوح از خطر "از دست دادن صبر" با متحد اصلی صحبت می کند. با این حال، همیشه از پیوند قوی با مناطق Pd مانند وزیر سابق نیکولا زینگارتی و گوفردو بتینی برخوردار بوده است. به طور خلاصه، تضادهای همسویی چپ میانه به طور ناگهانی در موضوع اصلی مانند سیاست خارجی ظاهر می شود. و این در حالی اتفاق می‌افتد که چپ میانه که از حمله کونته حتی علیه خود نخست‌وزیر ماریو دراگی غافلگیر شده بود، که جانشینی او در راس دولت هرگز دوست نداشته است، اکنون به نظر می‌رسد که روی «برتری» آتلانتیک خود در مقایسه با یک میانه‌رو شرط‌بندی کرده است. راست، تی شرت رنگ و رو رفته متئو سالوینی را در میدان سرخ له کنید. در عوض، او آتلانتیسیسم جورجیا ملونی را می ستاید و قصد دارد رئیس جمهور FdI را به طور فزاینده ای از متحدان دولت راست میانه جدا کند.
اما راست میانه دولت (فورزا ایتالیا و لگا) بازیگری نبود که دولت را متزلزل کرد، آن نقش را کونته، متحد استراتژیک حزب دموکرات بازی کرد. و برادران ملونی ایتالیا، یک نیروی اپوزیسیون، در حالی که خط قاطعانه آتلانتیستی خود را در دستور کار مورد قبول دولت و به رأی گذاشتن، همانطور که روز قبل تصمیم گرفته شد در میان خشم پنج ستاره ای که با میانجیگری نهایی مجدداً تشکیل شد، تأیید کرد، او این کار را نکرد. به دلایل واضح، برخلاف موافقتی که وی به مجلس داده بود، به نفع فرمان اوکراین رای داد، زیرا دولت باید اعتماد می کرد.
روایت موج دوقطبی لتا-ملونی جدید. و سیلویو برلوسکونی که به خاطر سکوتش مورد انتقاد قرار گرفته بود، وارد می شود و رضایت خود را از تصویب فرمان اوکراین ابراز می کند. Cav در بیانیه ای می گوید: «منابع لازم را برای پذیرش و مدیریت پناهندگان، برای حفظ سیستم انرژی ملی، با عواقب بر مشاغل و خانواده ها اختصاص می دهد. و او بر اهمیت این فرمان تأکید می‌کند که «اجرای وظایف تقویت‌شده در ناتو، هموار کردن راه برای هماهنگی لازم در هزینه‌های نظامی و دفاع مشترک، که بیست سال است من از ضروری بودن آن و همچنین یک سیاست خارجی واحد دفاع می‌کردم. برای اتحادیه اروپا». دقیقاً در غیرقابل هضم ترین جنبه برای رهبر Cinquestelle، و با این حال، حتی لتا نیز نمی تواند آن را به گونه ای که متحد خود را آزار ندهد، تجلیل کند، این است که برلوسکونی به طور تصادفی اروپاگرایی و آتلانتیک خود را وارد می کند.
