گفتگوی بین سهامداران Assicurazioni Generali بین امور مالی، سیاست و انتشارات. نظر سالواتوره براگانتینی برای روزنامه دومانی
«پارلمان چراغی را در بازی جنرالی روشن می‌کند، یک شرکت چندملیتی ایتالیایی با پتانسیل‌های ناکافی بیان شده، زمانی مرکز حیاتی سرمایه‌داری رابطه‌ای بود که مدیوبانکا نتوانست آن‌طور که می‌توانست آن را نوآوری کند». با تجهیز به این جذابیت تاریخی، یادداشت عینی روزنامه Il Messaggero ، روزنامه منتشر شده توسط Caltagirone Editore، نشان می دهد که Donnet برای 5 آوریل توسط کمیسیون پارلمانی در بخش بانکی و مالی به ریاست کارلا روکو، M5s تشکیل شده است.
نیاز آشکار به شکست دادن رقابت باید باعث شده باشد که Il Messaggero فراموش کند از طریق Caltagirone Editore به همان Caltagirone که می‌خواهد Donnet را اخراج کند ارجاع دهد. همنام نیست
جدایی روزنامه از مسائلی که ناشر را تحت تأثیر قرار می دهد، مانند توجه رئیس جمهور روکو به مشخصات سازمانی، جای پیشرفت دارد.
سرنوشت شرکت مستقر در تریست به ایتالیا علاقه زیادی دارد، اما روکو بسیار فراتر می رود و میدان را پیش می گیرد. نه به عنوان یک داور، که کار نمی کند، بلکه تقریباً به عنوان یک بازیکن، به نظر می رسد که دوازدهمین اما یک تیم باشد.
در اینجا توسط Messaggero متفکر، که Ruocco به او فرصت داده است تا "تحرکات اخیر و پویایی سهامداری" را بررسی کند، از Donnet (یا بطور نزدیک) می خواهد تا در مورد فعالیت هایی که منجر به ارائه هیئت مدیره در حال خروج شده است گزارش دهد. لیست
به طرز عجیبی، Ruocco لنز بدنام "وام دادن اوراق بهادار" را روی 4 درصد Generali متمرکز نمی کند، که موقعیت Mediobanca را در مورد استروئیدها تقویت کرد و آن را به 17 درصد رساند. مطمئناً در این مسابقه همه به ترفندهای کوچک برای آنابولیزاسیون عضلات متوسل می شوند.
اگر روکو واقعاً می‌خواست موضوعات جدیدی را بررسی کند، در صلاحیت خود، به رقابت در بخش مالی، به ویژه کمیسیون‌های جمع‌آوری‌شده توسط بانک‌ها برای فروش محصولات خود، و همچنین درآمدهای استراتوسفری دریافتی در بانکداری خصوصی و مدیریت ثروت نگاه کنید. این ارقام را فقط می توان با رقابت کمیاب، تبانی یا کارتل های کم و بیش رسمی توضیح داد.
اگر کمیسیون مجلس کمی به مناطقی که با آن بیگانه است حمله کند، تصمیماتی که دولت مستقیماً مسئولیت آن را دارد چه خواهد شد؟ به عنوان مثال در انتصابات در شرکت های دولتی، با نزدیک شدن به فصل مجامع.
همانطور که الساندرو پناتی در اینجا نوشته است ، احزاب و دولت‌ها همیشه بر روی «خطر» انتصاب‌ها تمرکز کرده‌اند، بدون این‌که به هیئت مدیره نشانی بدهند، و نه درخواست توضیحی درباره نحوه انجام وظایفش را داشته باشند.
(برگرفته از مقاله منتشر شده در روزنامه دومانی، نسخه کامل اینجا )
