چه کسی و چگونه می خواهد به روسیه گاز بدهد

فقط یک جنگ دیگر گم شده بود، جنگ گاز. دفترچه یادداشت فدریکو گویلیا

فقط یک جنگ دیگر مفقود بود، جنگ گاز، و همیشه و بارها این کسی است که آن را راه اندازی می کند: ولادیمیر پوتین.

رئیس جمهور روسیه پس از رسیدن به سی و هفتمین سپیده دم خون در اوکراین، فرمانی را امضا می کند که بر کشورهای متخاصم تحمیل شود، زیرا کشورهای غربی که طرف حمله شده را گرفته اند، پرداخت را به روبل و نه دیگر به یورو و به میزان کمتری به دلار گازی که او توزیع می کند. در غیر این صورت؟ در غیر این صورت قراردادهای تامین فورا مسدود خواهد شد.

همانطور که ماریو دراگی توضیح داد ، این نقض قراردادهای بین اروپایی ها و روس ها از سوی کسانی است که قبلاً نشان داده اند که به قانون احترام نمی گذارند، نقض دیگری است. آنقدر که فرانسه، آلمان و بریتانیای کبیر پاسخ می دهند که از دیکته متحمل نمی شوند. پائولو جنتیلونی، کمیسر اتحادیه اروپا هشدار داد: ما از سوی مسکو باج گیری نخواهیم شد.

در حال حاضر، به نظر می رسد این باج گیری به روشی مبهم و در نتیجه «تفسیرپذیر» فرموله شده است، به این معنا که کشورهای اتحادیه اروپا احتمالاً می توانند به یورو پرداخت کنند و در صورت لزوم، بانک گیرنده و روسیه باید ارز خود را تغییر دهند. ، فروش یورو در بازار داخلی و پرداخت مبلغ به روبل به شرکت گازپروم. دستگاهی که هنوز باید رمزگشایی شود، که به هر دو طرف اجازه می دهد این اصل را حفظ کنند: اتحادیه اروپا به یورو پرداخت می کند، اما روسیه به روبل جمع آوری می کند.

با این حال، به کنار گذاشتن ماکیاولیسم، و به شرط دست یافتنی بودن، این پیام سیاسی است که نگران کننده است: پوتین بدون ترس استراتژی پیشانی خود را فراتر از هر نشانه و حتی ضعیفی از مذاکره با اوکراینی ها دنبال می کند. حالا او با اروپایی ها هم سخت بازی می کند. که حداقل دو سوال را ایجاد می کند.

چنین گفت‌وگویی، هرچند تلاشی وظیفه‌آمیز و بی‌وقفه برای رسیدن به نوری از مهلت، چقدر قابل اعتماد است؟ و سپس: اتحادیه اروپا هنوز قصد دارد قبل از اینکه به تغییرات ضروری جان بخشد، چه اولتیماتوم دیگری را متحمل شود، یعنی در نهایت بدون گاز روسیه با تمرکز بر خودمختاری انرژی خود کنار بیاید؟ انتخابی که نه تنها به ماه‌های زمستانی آینده، بلکه به چند سال آینده مربوط می‌شود: حال ما در خطر است، اما مهم‌تر از همه آینده فرزندانمان.

همچنین منطقی نیست که مدام از خود بپرسیم که آیا پوتین و تا چه حد "بلوف" می کند یا نه. هم به این دلیل که مخازن در اوکراین ثمره واقعی تئوری های ادعایی او هستند و هم به این دلیل که وابستگی اروپا – و به ویژه آلمان-ایتالیا – به گاز روسیه شمشیر غیرقابل تحمل داموکلس و پوتین است.

منتشر شده در Il Giornale di Vicenza and Bresciaoggi

فدریکو گویلیا (www.federicoguiglia.com)